در روش درمانی نوروفیدیک، مغز می‌آموزد كه با انعكاس فعاليت‌های جاری، براي انجام يك تكليف خاص، به چه چینشی از امواج مغزي و در چه زمان خاصی، نياز دارد. در حقیقت مغز با فیدبک‌هایی (بازخورد) که از بدن و محیط اطراف خود می‌گیرد، به کنترل و تنظیم کارکردهای مختلف جسمی و روانی و تعامل با محیط می‌پردازد. از روش درمانی نوروفیدیک برای اندازه‌گیری و ارزیابی فعالیت‌های عصبی مربوط به مغز استفاده می‌شود. بنابراین، نوروفیدبک به مغز کمک می‌کند تا یاد بگیرد چطور خود را تنظیم و نواقص عملکردی‌اش را برطرف کند. در واقع با روش درمانی نوروفیدبک ما مهارت‌های جدیدی را فرا‌ می‌گیریم، مهارت‌هایی که ما و مغزمان را بیش از پیش توانمند می‌سازد.

اگر فردی بتواند به طور مستقیم کنترل فعال‌سازی مناطق مغزی را بیاموزد، می‌تواند به طور بالقوه، قادر به کنترل مکانیسم‌های نوروفیزیولوژیکی باشد که ممکن است در درمان بیماری کمک کند. در روش درمانی نوروفیدبک، آنچه که مغز ما واقعا انجام می‌دهد با آنچه که باید انجام بدهد، مقایسه می‌شود. نوروفیدبک راهی برای تمرین فعالیت‌های مغزی است و به افراد برای تنظیم عملکرد بهینه مغز خود کمک می‌کند.

در روش درمانی tDCS نواحی خاصی از مغز را تحریک می‌کنند که این کار می‌تواند اثرات درمانی بر جای بگذارد. همچنین می‌تواند منجر به ارائه اطلاعات بیشتر در خصوص نحوه کارکرد مغز انسان نیز بشود. در روش درمانی tDCS دو الکترود با توجه به اختلال مورد نظر روی قسمت‌های خاصی از سر قرار می‌گیرد و با مهار قسمت‌های پرکار و همچنین تحریک و افزایش فعالیت نواحی کم کار نسبت به حالت طبیعی، عملکرد مغز را به سطح پایه و متعادل برمی‌گرداند.

در روش درمانی tDCS نواحی خاص مغز طوری تنظیم می‌شود که برخی از عملکردهای مغز تقویت شود و یا سرکوب صورت بگیرد. روش درمانی tDCS بر پایه تحریک الکتریکی است و هدف آن بهبود عملکرد مغزی می‌باشد. در این روش, تحریک جریان مستقیم، آن چنان قوی نیست که بتواند آسیبی به سلول های عصبی برساند یا تغییرات کنترل نشده‌ای را ایجاد کند. بلکه انعطاف پذیری سیناپسی را افزایش می‌دهد. این جریان الکتریکی پیوسته، تحریک پذیری نورونی را در نواحی خاص مغز، افزایش یا کاهش می‌دهد. این تغییر در تحریک پذیری نورونی، به تغییر در عملکرد مغز منجر می‌شود. تحریک پذیری ایجاد شده در مغز، وابسته به شدت جریان، طول مدت تحریک و جهت جریان الکتریکی، متغیر است.